#our_rhino / αν οι ρινόκεροι ήταν άνθρωποι ή πώς να γίνετε ένας

>> Αν οι ρινόκεροι ήταν άνθρωποι ή πώς να γίνετε ένας | ΜΙΤΟΧΟΝΔΙΟ_think & act tank_journal club_brainstorming clan

>> Tο παρόν εμπνέεται από ένα ομαδικό project που πραγματοποιούμε μελετώντας διάφορα καλλιτεχνικά ρεύματα και έργα

>> Tο παρόν αποτελεί το πρώτο στάδιο μιας σειράς δράσεων που θα πραγματοποιήσει το ΜΙΤΟΧΟΝΔΙΟ_think & act tank_journal club (Δήμητρα Κ, Δήμητρα Ρ, Εμελίνα Μ, Μαρία Β, Μυρτώ Φ, Σταμάτης Π) με άξονα το συγκεκριμένο project και πυρηνική ιδέα αυτή του ρινόκερου: εικαστικές εγκαταστάσεις και ιστορίες, video art, ντοκιμαντέρ, θέατρο και παιχνίδια ρόλων εμπνευσμένο από το ρινοκεράκι μας (our_rhino)

>> Το κείμενο αναρτήθηκε αρχικά στο PAUSE. (δείτε την πρωτότυπη ανάρτηση εδώ)

>> Instagram story for #our_rhino

©ρινοκεράκι | φωτογραφίες | κείμενο: Δήμητρα Κατσαβούνη




Ήταν κάποτε ένας σπουδαίος άνθρωπος που πατούσε στη γη με τα τέσσερα. Κάθε φορά που κοιτούσε τον ήλιο κάτι εμπόδιζε την όψη του. Μια αιχμή νηφαλιότητας άνθιζε στο πρόσωπό του. Και οι άλλοι; Που πήγαν οι άλλοι; Ποιοι είναι οι άλλοι;





Συγκέντρωση μπροστά στον καθρέφτη.
Αν οι ρινόκεροι ήταν άνθρωποι
Θα πλημμύριζαν σιγά σιγά τον κόσμο, θα εξάπλωναν τη γκρίζα αύρα τους παντού
Θα ποδοπατούσαν το οργιαστικό πράσινο της φύσης υψώνοντας κούτες, για να μαζεύουν τον καπνό της νοητικής τους εστίας





Θα έχτιζαν κάγκελα για να περιεγγράψουν τους μαύρους κύκλους των ματιών τους
Θα πάσχιζαν να βάψουν το χρυσό κέρας τους με το αίμα της ασυδοσίας
Θα έφτιαχναν πολιτείες για να στριμώξουν τις μέρες τους




Θα έβαζαν και σύνορα να επεκτείνουν το υπερεγώ τους
Θα συνέθεταν μουσική για να βυθιστούν στη σιωπή της ηχούς τους
Θα χόρευαν όταν ήθελαν να ζαλίσουν την ύπαρξή τους
Θα τσαλάκωναν τις σελίδες των βιβλίων για να σκίσουν τις λέξεις στο στόμα τους




Θα έπαιζαν ρόλους για να μην αντικρύσουν τον άνθρωπο
Θα γεννούσαν αποκυήματα μόνο και μόνο για να τα αναθρέψουν εκθέματα
Αν, δηλαδή, αν οι ρινόκεροι ήταν άνθρωποι θα έφτιαχναν πολιτισμό για να τον θυσιάσουν στην ars politica.







- Μπερανζέ τι λες;
- Τι κάθομαι και λέω τώρα; Μήπως κι εγώ καταλαβαίνω; Μήπως καταλαβαίνεις; Ένας άνθρωπος εσύ, ένας ρινόκερος εγώ, ένα τέρας! Ένα; Τέρας;


Σιωπή.
Τρυπάει με το κέρας το φεγγάρι και διαχέεται ο Άνθρωπος.