ΜΙΤΟΧΟΝΔΡΙΟ

>> Tο παρόν εμπνέεται από ένα ομαδικό project που πραγματοποιούμε μελετώντας διάφορα καλλιτεχνικά ρεύματα και έργα, μαζί με το #our_rhino >> video on our youtube channel ©video / κείμενο: Μυρτώ Φαναριώτη Egon Schiele – woman seated with legs up Εξπρεσιονιστής. Παρουσιάζει την ανθρώπινη ύπαρξη στιγματισμένη από την καταπιεσμένη σεξουαλικότητα και τη συνακόλουθη νεύρωση.  Επιρροές: Klimt, Toulouse Lautrec. Τα μοντέλα του μοιάζουν με κοινούς ανθρώπους στα όρια της τρέλας.  Σκέψεις/Συναισθήματα για τον πίνακα:  Πόσες φορές έχω βρεθεί σε αυτή την στάση σώματος, καθιστή με παρόμοια ρούχα, με το κεφάλι πάνω στο γόνατο, κοιτώντας τους άλλους γύρω μου. Μια νέα κοπέλα κοιτάζει με ελαφρώς θλιμμένο ύφος μπορεί και θυμωμένο. Χορεύτρια; Τραυματισμένη;  Πως νιώθει ο πίνακας εγκλεισμένος στο ρεύμα; Η κοπέλα είναι σφιγμένη, απογοητευμένη, δεν μπορεί να εκφραστεί, δεν μπορεί να κινήσει το σώμα της έτσι ακριβώς όπως θα ήθελε, το ρεύμα και η επ

>> Αν οι ρινόκεροι ήταν άνθρωποι ή πώς να γίνετε ένας |  ΜΙΤΟΧΟΝΔΙΟ_think & act tank_journal club_brainstorming clan >> Tο παρόν εμπνέεται από ένα ομαδικό project που πραγματοποιούμε μελετώντας διάφορα καλλιτεχνικά ρεύματα και έργα >> Tο παρόν αποτελεί το πρώτο στάδιο μιας σειράς δράσεων που θα πραγματοποιήσει το ΜΙΤΟΧΟΝΔΙΟ_think & act tank_journal club (Δήμητρα Κ, Δήμητρα Ρ, Εμελίνα Μ, Μαρία Β, Μυρτώ Φ, Σταμάτης Π) με άξονα το συγκεκριμένο project και πυρηνική ιδέα αυτή του ρινόκερου: εικαστικές εγκαταστάσεις και ιστορίες, video art, ντοκιμαντέρ, θέατρο και παιχνίδια ρόλων εμπνευσμένο από το ρινοκεράκι μας (our_rhino) >> Το κείμενο αναρτήθηκε αρχικά στο PAUSE. ( δείτε την πρωτότυπη ανάρτηση εδώ ) >> Instagram story for #our_rhino ©ρινοκεράκι | φωτογραφίες | κείμενο: Δήμητρα Κατσαβούνη Ήταν κάποτε ένας σπουδαίος άνθρωπος που πατούσε στη γη με τα τέσσερα. Κάθε φορά που κοιτούσε τον ήλιο κάτι εμπόδιζε την όψη του. Μια αιχμή νη

>> Τα #windows είναι ένα project κατά το οποίο είδαμε μέσα από τα μάτια των υπολοίπων μελών και μέσα από τα παράθυρα των υπολοίπων μελών τι βλέπουν και πώς βλέπουν τον έξω κόσμο, τον δημόσιο χώρο κατά τη διάρκεια της καραντίνας της άνοιξης του 2020. >> Οι όψεις του κόσμου έξω από το παράθυρό μας. Το πέρασμα από τη δημόσια στην ιδιωτική ζωή κι ανάποδα, το σημείο επαφής, αλλά κι εμπόδιο: το παράθυρο ξαναμπαίνει ως κάδρο ενατένισης του έξω, αναδεικνύει, ξεχωρίζει, νετάρει σε διαφορετικά σημεία ανάλογα με το φωτισμό της μέρας ή της νύχτας. >>  Εικόνες και λόγια των windows μας

©Andrea Saltini >> Το κείμενο συνυπογράφεται από τα μέλη της κοινότητας ΜΙΤΟΧΟΝΔΡΙΟ_think & act tank_journal club_brainstorming clan (Δήμητρα Κ, Δήμητρα Ρ, Εμελίνα Μ, Μαρία Β, Σταμάτης Π) >> Το κείμενο αποτελεί το πρώτο σημείο κοινής γραφής (γράφτηκε συνεργατικά από όλα τα μέλη της κοινότητας), ένα forum συναισθημάτων και αισθημάτων, μια γραμματική διάσταση ενός δημόσιου χώρου κατά τη διάρκεια της καραντίνας της άνοιξης του 2020 μέσα στην οποία σχηματιστήκαμε >> Το κείμενο αναρτήθηκε αρχικά στο PAUSE. ( δείτε την πρωτότυπη ανάρτηση εδώ ) ΠΕΝΘΗΜΕΡΟΣ Ημέρα νο.1 (μα όχι η πρώτη) Τικ-τακ σκοτάδι. Τικ-τακ σκοτάδι. Τικ-τακ σκοτάδι. Στοπ. Όταν ξυπνήσεις, θα είσαι σε ένα μέρος που θα έχεις ξαναβρεθεί, αλλά δεν θα μπορείς να είσαι πουθενά αλλού. Θα έχεις όλα τα απαραίτητα για να επιβιώσεις. Φως. Αγχώνεσαι. Μα όλα τα απαραίτητα για να επιβιώσω τα είχα πριν: δουλειά, φαγητό, βόλτα, θάλασσα, αυτοκίνητο. Θα έχεις όλα τα απαραιτητα για να επιβιώσεις, αλλά δε