#ρινοκερολογία_ένα / Ένας ρινόκερος λέει στον θεραπευτή του πως ακούει τους περαστικούς να μιλάνε γι' αυτόν

>>  #Ρινοκερολογία_ένα - Ένας ρινόκερος λέει στον θεραπευτή του πως ακούει τους περαστικούς να μιλάνε για αυτόν | ΜΙΤΟΧΟΝΔΡΙΟ_think&act_tank-journal_club-brainstorming_clan

>> Tο παρόν εμπνέεται από ένα ομαδικό project που πραγματοποιούμε μελετώντας διάφορα καλλιτεχνικά ρεύματα και έργα, μαζί με το #our_rhino & το #schiele's_woman

>> Tο παρόν αποτελεί το δεύτερο στάδιο μιας σειράς δράσεων που θα πραγματοποιήσει το ΜΙΤΟΧΟΝΔΙΟ_think & act tank_journal club (Δήμητρα Κ, Δήμητρα Ρ, Εμελίνα Μ, Μαρία Β, Μυρτώ Φ, Σταμάτης Π) με άξονα το συγκεκριμένο project και πυρηνική ιδέα αυτή του ρινόκερου: εικαστικές εγκαταστάσεις και ιστορίες, video art, ντοκιμαντέρ, θέατρο και παιχνίδια ρόλων εμπνευσμένο από το ρινοκεράκι μας (our_rhino)

>> video essay on youtube channel

©video essay / κείμενο: Σταμάτης Παρασκευάς

• Λίγα πλάνα σε μια "αντι-κινηματογραφική" -άλλοτε πανέμορφη δημοσιά με πλούσια νερά- περιοχή (πλατεία Καράβου, Αχαρνές)
• και σε δύο σπίτια
• ένα κινητό τηλέφωνο για λήψη
• χαμηλής ποιότητας βίντεο
• πρόγραμμα επεξεργασίας τζαμπέ που χρησιμοποιούν instagramers (InShot)
• και κάποια ακαταλαβίστικα λόγια

...δεν συνιστούν τέχνη!

Όμως είναι οι πρώτες ύλες για να μιλήσουμε για τη "Ρινοκερολογία_ένα - Ένας Ρινόκερος λέει στον θεραπευτή του πώς ακούει τους περαστικούς να μιλάνε γι' αυτόν".

Ένα video essay, μια δοκιμή να αναμετρηθούμε με το βίντεο, τον λόγο, τη σκέψη μας πάνω στα πράγματα, να δούμε τους εαυτούς και τις εαυτές μας να στοχάζονται και να μιλάνε και να είναι ανοιχτά για διάλογο, αντίθεση, συζήτηση.

• Το όνομα για ένα πράγμα (βλ. ρινόκερος) είναι μοίρα του, τρόπος σχετίζεσθαι, χώρος ανήκειν για το ίδιο.
• Αν ως γλώσσα εννοήσουμε κάτι πέρα από το όργανο στο στόμα μας, που κατά τον Ρίτσο "εγγίζει βαθύτερα απ᾿ τα δάχτυλα. Ενώνεται", και αναφερθούμε στο σύστημα επικοινωνίας μας "κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει".
• Ο δημόσιος χώρος συρρικνώνεται, αποδυναμώνεται και ψηφιοποιείται. Πού είναι όμως οι ψηφιοποιημένοι ενεργοί πολίτες και υποκείμενα συζητήσεων;

Πόσο ζωντανό και υπαρκτό τελικά γίνεται αυτό για το οποίο μιλάμε, αυτό το οποίο φαντασιωνόμαστε ή προσεγγίζουμε μέσα από τον στοχασμό και την γλώσσα;